Odmieniajmy nazwiska!

Apostrofy i ich stosowanie do odmiany nazwisk podsunęły mi pomysł na kolejny post.

Od pewnego czasu obserwuję opór przed odmianą nazwisk. Tymczasem jest naprawdę niewiele nazwisk, które powinny pozostać nieodmienne.

Wszelkie nazwiska brzmiące jak rzeczowniki pospolite odmieniamy odważnie, bez obaw, że kogoś krzywdzimy! Kilka godzin temu koleżanka w pracy powołując się na rozmowę z Pawłem Kwiatkiem, poinformowała mnie, że rozmowiała "z Pawłem Kwiatek". Ugryzłam się w język, aby nie spytać dlaczego nie "z Paweł Kwiatek". Przecież Kwiatek to nazwisko jak najbardziej odmienne, a koleżanka powinna odwołać się do rozmowy "z Pawłem Kwiatkiem".

Innym razem przedstawicielka firmy, z którą współpracuję napisała w e-mailu, że "na spotkanie przyjedzie z Adamem Bieniek". Odpisując na tę wiadomość, pozwoliłam sobie na dopisek "oczywiście chętnie spotkamy się z Adamem Bieńkiem". Mam nadzieję, że moja subtelna uwaga została zauważona.

Podobnie traktujemy nazwiska, które brzmią jak przymiotniki. Jeśli mamy koleżankę o nazwisku Szczęsna, to mówimy, że spotykamy się z Izą Szczęsną i dzwonimy do Izy Szczęsnej.

Warto dodać, że kobiety wychodzące za mąż za panów o "nazwiskach przymiotnikowych" mają wybór czy przyjąć formę męską czy żeńską nazwiska. Jeśli wybrankiem jest np. pan Konieczny, jego żona może nazywać się Ewa Konieczny - wówczas jej nazwisko pozostaje nieodmienne lub Ewa Konieczna - wtedy nazwisko odmieniamy jak powyżej.

A najwygodniej nazywać się -ski lub -ska. Nie tylko znika problem odmiany, ale również można domniemywać pochodzenie szlacheckie :-)